எறும்பூரக் 
கல்லும் 
கறையுமென்பார் 
பெண்ணென்றால்
 பேயும் 
 இறங்குமென்பார் 
என் 
கண்ணீர் கண்டு 
ஏனோ உன் 
இதயம் மட்டும் 
சற்றும் 
அசையவே 
இல்லையே !

அடர்ந்த 
தோப்புக்குள்ளே 
தனி 
மரமானேன் 
உறவுகளிருந்தும் 
அனாதையானேன் 
சிறகுகளிருந்தும் 
பறக்க முடியாத 
ஊனமென்றானேன் 
மொழிகள் தெரிந்தும் 
மெளனியானேன் 
இத்தனையும் 
நீ எனை 
புரிந்து கொள்ளும் 
அந்த  
நொடிகளுக்காக

பத்தோடு 
மூன்றாண்டுகள்
பவ்வியமாய்க் 
கழிந்தாலும்
பல்லாயிரம் 
உயிர்களை
பாவம் பாராமல்
பறித்துச் 
சென்றிட்ட
பயங்கர 
நிமிடங்கள்
பதித்துப்போன 
தடங்கள் 
பல்லாண்டுகள் 
சென்றாலும்
மாறாதோ இந்த
சுனாமி தந்த
வடுவும் வலியும்...?

என் பிரியமான 
நித்திரையே !
இன்பமோ துன்பமோ 
இன்றுவரை கூடவே 
இருந்த நீயும் 
இப்படி விலகி 
இருந்தே என்னை 
சித்திரவதை செய்து 
சிறுக சிறுக 
வதம் செய்வதேன் ?

தன்னை 
புரிந்துகொள்ள 
யாரும் 
இல்லாதவர் 
எல்லாம் 
நிச்சயமாக 
என் போலவே 
அனாதைகள் 
தான்!

சுயநலம் மட்டுமே 
வியாபித்திருக்கும் 
இவ் 
வையகம்தானிலே 
நான் கண்ட 
அத்தனை 
உறவுகளும் 
போலியே...
உண்மை 
அன்பென்று 
இங்கு எதுவுமில்லை...
மெய் உறவென்றும் 
யாருமில்லை .....

ஏழையாக 
படைத்தது 
இறைவன் தவறா 
ஏழைத்தாய்  தன் 
கருவில் உன்னை 
சுமந்தது  தவறா

ஏழையாய் 
ஜனனித்து 
ஏழ்மை மாறாது 
வாழ்வது தவறா

கூழும் கஞ்சியும் 
உன் உணவா ...
உடையில்லை 
உறையுளுமில்லை 
உருவம் மங்கிய 
உன் சரீரத்தில் 
உயிருள்ளபோதும் 
உன் விழிகளில் 
களையில்லை...

இதுதானோ 
உன் விதி 
அத்தனையும் 
காலத்தின் சதி 
என்று மாறும் 
இக்கதி ..

மாற்றத்திற்கு 
ஒன்றே வழி 
அதுவே உன் மதி !

கவிச் செடியிலே 
வார்த்தைகள் 
கொய்து 
உன்னை 
வர்ணிக்க 
சொற்களை 
சேகரித்து 
காகிதமாய் 
இதயம் திறந்து 
குறுதித் துளிகளை 
தூரிகையில் 
தொட்டு 
எழுத எடுத்ததும் 
கற்பனைக்கு 
எட்டவில்லை 
எந்த வரிகளும் ...
ஏனெனில் 
நீயே ஓர் 
கவிதை 
உனக்கெதற்கு 
இன்னுமோர் 
கவிதை?

  அண்ணலுக்காய் சில வரிகள்  

 அகிலத்திற்கோர்  

அருட்கொடையாய் 

அன்பின் திருவுருவாய்

அவதரித்த தூதரே

அண்ணல் நபியே!

உண்மையாளராய்

நம்பிக்கைக்குரியவராய்

பாவங்களே செய்யாது

பாவிகலெமக்கு

பாவத்தினின்றும்

தூரமாக நல்

வழிகள் சொன்னீர்களே..!

அனாதையாய்

வளர்ந்தீர்களே

அனாதைகளை ஆதரிக்க

கற்றுத் தந்தீர்களே

கொலை களவு சூது

பாவமென்றீர்களே

ஹதீஸுகளை

மொழிந்தீர்களே

அதன்படி வாழ்ந்தும்

காட்டினீர்களே !

எழுத்தறிவில்லா

உம்மி நபியே

தாங்கள்

இல்லையேல்

திருக் குரானும்

இல்லையே

ஐங்காலத்

தொழுகையும்

இல்லையே !

ரபிய்யுல் அவ்வல்

பன்னிரெண்டாம்

நாளிலிலே ஜனனித்த

ரபிய்யுல் அவ்வல்

பன்னிரெண்டாம்

நாளிலிலே

இறையடியும்

எய்தினீரே !

உங்கள்

உம்மத்துக்களாம்

எம்மை இம்மையிலே

ஈமானுடன் வாழ

வழி சொன்ன ஏந்தலே

யா ரசூலே ...

மறுமையிலும்

நமக்காய் யா உம்மத்தி

யா உம்மத்தி என்று

பிரார்த்திப்பவர் தாங்களே\

அல்லாஹ்விடம்

எமக்காய் மன்றாடி

நரகத் தீயிலிருந்து மீட்க

மன்றாடுபவரே ..

சுவனத்துள்  முதலில்

நுழைபவரே !

மகிழ்கிறோம்

இந்நாளில் தங்கள்

உம்மத்துக்களாய்

இம்மண்ணில்

அவதரித்தோமென்று..

கண்ணீர் சிந்தி

கவலை கொள்கிறோம்

தங்களை தரிசிக்க

பாக்கியமின்றி

நவீன யுகத்தில்

பிறந்துவிட்டோமென்று ..

யா அல்லாஹ்

மறுமைதனிலே

மா நபியை

தரிசிக்கும் அந்த

திருநாளை எமக்கு

பாக்கியமாக்கித்

தந்துவிடு ரஹ்மானே!

இன்ஷா அல்லாஹ்